പി.എം.വര്‍ഗീസ്
ജാതിയും മതവും പലപ്പോഴും പരസ്പരം ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്ന രണ്ട് വ്യത്യസ്ത ആശയങ്ങളാണ്, പ്രത്യേകിച്ച് ചില സമൂഹങ്ങളിൽ. സാമൂഹിക ഘടനകളും വ്യക്തിഗത സ്വത്വങ്ങളും രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ രണ്ടും ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവയ്ക്ക് വ്യക്തമായ സവിശേഷതകളും വ്യത്യസ്തതകളുമുണ്ട്.
ഇന്ത്യൻ ഭരണഘടന പ്രകാരം ഒരു പൗരന് തൻ്റെ മതം തിരഞ്ഞെടുക്കുവാനും പ്രചരിപ്പിക്കുവാനും അനുവാദവും അവകാശവും ഉറപ്പാക്കുമ്പോൾ തന്നെ തൻ്റെ ജാതി എന്തെന്നത് തീരുമാനിക്കുന്നത് ജനിച്ച കുലവും സാഹചര്യങ്ങളും ആണ്. അത് മാറുന്നതിന് സാമൂഹ്യ വ്യവസ്ഥിതികളും ജീവിത സാഹചര്യങ്ങളും മാറിയാലും സാദ്ധ്യമല്ല. മതം എന്നത് വിശ്വാസ ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ടാനങ്ങളും ആണ് എങ്കിൽ ജാതി ഒരു വ്യക്തി ജനിച്ച കുലത്തിൻ്റെയും മാതാപിതാക്കളുടെയും ജാതിയെ ആശ്രയിച്ചായിരിക്കും തീരുമാനിക്കുന്നത്.
ജാതി: പുരാതന ഇന്ത്യയിൽ ഉത്ഭവിച്ചതും ദക്ഷിണേഷ്യയിലെ ചില ഭാഗങ്ങളിൽ ഇപ്പോഴും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ ഒരു സാമൂഹിക വർഗ്ഗീകരണ സമ്പ്രദായത്തെയാണ് ജാതി എന്ന വാക്ക് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്. ഇത് പ്രാഥമികമായി ജനനത്തെയും പാരമ്പര്യ തൊഴിലിനെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്, ജാതി വ്യവസ്ഥ ശ്രേണീബദ്ധമാണ് . പുരാതന കാലത്ത് വ്യത്യസ്ത ജാതികൾ സമൂഹത്തിൽ വ്യത്യസ്ത സ്ഥാനങ്ങൾ വഹിച്ചിരുന്നു., പ്രത്യേക അവകാശങ്ങളും ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നൽകി വന്നിരുന്നു. ജാതി വ്യവസ്ഥയുടെ ചില പ്രധാന സവിശേഷതകൾ ഇതാ:
- പാരമ്പര്യം:
ജാതി നിർണ്ണയിക്കുന്നത് ജനനം കൊണ്ടാണ്, അതായത് വ്യക്തികൾ അവരുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് അവരുടെ ജാതി അവകാശമാക്കുന്നു. അത് ഒരു വ്യക്തിയുടെ വ്യക്തിപരമായ ഗുണങ്ങളെയോ നേട്ടങ്ങളെയോ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതല്ല. - തൊഴിൽ വിഭജനം:
ഓരോ ജാതിയും പരമ്പരാഗതമായി ഒരു പ്രത്യേക തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരുന്നു. ഈ തൊഴിൽ വിഭജനം സമൂഹത്തിൻ്റെ മൊത്തത്തിലുള്ള പ്രവർത്തനത്തിനും ക്ഷേമത്തിനുമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. - സാമൂഹിക നില:
ജാതി ഒരു വ്യക്തിയുടെ സാമൂഹിക നില നിർണ്ണയിക്കുകയും സമൂഹത്തിനുള്ളിലെ വിഭവങ്ങൾ, അവസരങ്ങൾ, അവകാശങ്ങൾ എന്നിവയിലേക്കുള്ള പ്രവേശനത്തെ സ്വാധീനിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു.
മതം: മതം, മറുവശത്ത്, ഒരു വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസത്തെയും ആത്മീയതയെയും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന വിശ്വാസങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ, മൂല്യങ്ങൾ എന്നിവയുടെ ഒരു സംവിധാനമാണ്. അത് ഈശ്വരഭക്തിയെയും ആരാധനാരീതികളെയും വിശ്വാസത്തെയും അടിസ്ഥാനപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
മതത്തിൻ്റെ ചില വ്യതിരിക്തമായ സവിശേഷതകൾ ഇതാ:
- വിശ്വാസ വ്യവസ്ഥ: അസ്തിത്വത്തിൻ്റെ സ്വഭാവം, ജീവിതത്തിൻ്റെ ഉദ്ദേശ്യം, ദൈവികമോ അമാനുഷികമോ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കൂട്ടം വിശ്വാസങ്ങൾ , മനുഷ്യൻ്റെ ഉല്പത്തി , മനുഷ്യൻ്റെ ഈ ലോക ജീവിതത്തിൽ ദൈവ പ്രീതിയുള്ളവരായി ജീവിക്കേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകത , രക്ഷ / മോക്ഷം പ്രാപിക്കുന്നതിന് ഉള്ള മാർഗ്ഗം , തുടങ്ങിയ പല വിഷയങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഉപദേശങ്ങളും ആചാരങ്ങളും മതത്തിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ വിശ്വാസങ്ങൾ ലോകത്തെ മനസ്സിലാക്കുന്നതിനും ധാർമ്മിക പെരുമാറ്റത്തെ നയിക്കുന്നതിനുമുള്ള ഒരു ചിട്ടയും സംഹിതകളും മതം ലോകത്തിന് നൽകുന്നു.
- ആചാരങ്ങളും അനുഷ്ഠാനങ്ങളും: മതങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും അനുയായികൾ അനുഷ്ഠിക്കുന്ന പ്രത്യേക ആചാരങ്ങൾ, അനുഷ്ടാനങ്ങൾ, ചടങ്ങുകൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. പ്രാർത്ഥന, ധ്യാനം, ആരാധന, മതപരമായ ഉത്സവങ്ങളിൽ പങ്കെടുക്കൽ എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടാം.
- സമുദായവും ഐഡൻ്റിറ്റിയും: മതം സമൂഹബോധവും നീതിബോധവും ജനങ്ങളിൽ വളർത്തുന്നതോടൊപ്പം അതിൻ്റെ അനുയായികൾക്ക് സാമൂഹ്യ കടമകളെ കുറിച്ചുള്ള അവബോധം ഉളവാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിശ്വാസികൾ ദയയുടെയും സാഹോദര്യത്തിൻ്റെയും സ്നേഹത്തിൻ്റെയും അനുകമ്പയുടെയും വക്താക്കളായി നൻമ പങ്കിടുന്ന ഉത്തമ പൗരൻമാരായി മാറുന്നതിന് മതം സഹായിക്കുന്നു. ഇത് പങ്കിട്ട വിശ്വാസങ്ങളിലൂടെയും മൂല്യങ്ങളിലൂടെയും ആളുകളെ ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുവരുന്നു.
- ധാർമ്മിക മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ: സമൂഹത്തിനുള്ളിലെ വ്യക്തികളുടെ പെരുമാറ്റത്തെയും തീരുമാനങ്ങൾ എടുക്കുന്നതിനെയും സ്വാധീനിക്കുന്ന ധാർമ്മിക മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശങ്ങൾ മതങ്ങൾ പലപ്പോഴും നൽകുന്നു.
ജാതിയും മതവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസങ്ങൾ:**
- അടിസ്ഥാനം:
ജാതി പ്രാഥമികമായി ജനനത്തെയും പാരമ്പര്യ തൊഴിലിനെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്, അതേസമയം മതം വ്യക്തിപരമായ തത്വ സംഹിതകളെയും വിശ്വാസങ്ങളെയും ആചാരങ്ങളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. - പൈതൃകം:
ഒരാളുടെ മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്ന് ജാതി പാരമ്പര്യമായി ലഭിക്കുന്നതാണ്, അതേസമയം മതം എന്നത് സ്വീകരിക്കാവുന്നതോ മാറ്റാവുന്നതോ ആയ വ്യക്തിപരമായ തിരഞ്ഞെടുപ്പാണ്. - സാമൂഹിക ഘടന:
ശ്രേണീബദ്ധമായ സാമൂഹിക ഘടനയിൽ ജാതി ഒരു വ്യക്തിയുടെ സ്ഥാനം നിർണ്ണയിക്കുന്നു, അതേസമയം മതം വ്യക്തിപരമായ ആത്മീയതയ്ക്കും ധാർമ്മിക പെരുമാറ്റത്തിനും ഒരു ചട്ടക്കൂട് നൽകുന്നു. - മൊബിലിറ്റി:
വ്യക്തികൾ അവരുടെ ജാതിയിൽ തന്നെ തുടരുകയും അതിനുള്ളിൽ തന്നെ വിവാഹം കഴിക്കുകയും ചെയ്യുമെന്നതിനാൽ, ജാതി സാമൂഹിക ചലനാത്മകതയെ നിയന്ത്രിക്കുന്നു. മറുവശത്ത്, മതം അത്തരം നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്നില്ല, മാത്രമല്ല വിവിധ മതസമൂഹങ്ങൾക്കിടയിൽ കൂടുതൽ ചലനാത്മകതയും ഏകീകരണവും അനുവദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ജാതിയും മതവും സമൂഹത്തിൽ വ്യത്യസ്‌തമായ പങ്കുവഹിക്കുന്ന വ്യത്യസ്ത ആശയങ്ങളാണ്. ജനനത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സാമൂഹിക പദവിയും തൊഴിലും നിർണ്ണയിക്കുന്ന ഒരു പഴയ കാലം ഉണ്ടായിരുന്നു.
മതം എന്നത് ജാതി വ്യവസ്ഥതകൾക്കതീതമാണ് എന്നത് മനസ്സിലാക്കുവാൻ പലരും ശ്രമിക്കുന്നില്ല. വ്യക്തിയുടെ വിശ്വാസങ്ങൾ, ആചാരങ്ങൾ, ആത്മീയത എന്നിവയെ ആശ്രയിച്ച് ആണ് ഒരുവൻ്റെ മതം ഏത് എന്ന് തീരുമാനിക്കുന്നത്.
ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നത് സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥകളുടെയും വ്യക്തിഗത സ്വത്വങ്ങളുടെയും സങ്കീർണ്ണതകളെ വിലമതിക്കാൻ നമ്മെ സഹായിക്കുന്നു.
പ്രാചീനവും കാലഹരണപ്പെടുകയും ചെയ്ത ജാതി വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഉച്ചനീചത്വങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചില തൊഴിലുകൾ ചില ജാതിയിൽ ഉൾപ്പെട്ടവർ മാത്രം ചെയ്യണം എന്നതും ഉന്നതപദവികൾ ചില ജാതികളിൽ നിന്നുള്ളവർക്ക് മാത്രമായി നിയമിക്കപ്പെട്ടിരുന്ന കാലഘട്ടം ഇന്ത്യയുടെ പഴയ കാലഘട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നത് പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് വിശ്വസിക്കുവാൻ തന്നെ പ്രയാസമാകും വിധം ഇന്ത്യയിൽ മാറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടായി. സമൂഹത്തിൽ വളരെ താഴന്ന നിലവാരത്തിൽ ജീവിതം നയിച്ചിരുന്ന അധഃകൃത വർഗ്ഗത്തിന് വിദ്യാഭ്യാസവും ആരോഗ്യ പരിപാലനവും അപ്രാപ്യമായിരുന്ന കാലത്ത് ക്രിസ്തീയ മിഷനറിമാരുടെ സ്വാധീനവും പ്രയത്നവും അങ്ങനെ ഉള്ളവർക്ക് വിദ്യാലയത്തിൽ അനുമതിയും ആശുപത്രികളിൽ ചികിത്സാസൗകര്യവും ലഭിക്കുവാനിടയായി. വിദ്യാഭ്യാസം ലഭിച്ചവർ തങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ നേരിടുന്ന ഉച്ചനീചത്വ സംസ്കാരത്തെയും അയിത്തം , അടിമത്വം പോലെ ഉള്ള ദുരാചരങ്ങളെയും ഇന്ത്യയിൽ നിന്നും അകറ്റുവാൻ ശബ്ദം ഉയർത്തി. ഇന്ത്യയുടെ സമുന്നതമായ വളർച്ചയേയും പരിഷ്കരണത്തേയും സ്വപ്നം കണ്ട നേതാക്കന്മാരുടെ ഇടപെടലുകൾ സമൂഹത്തിൽ നിന്നും ജാതി അടിസ്ഥാനത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ദുരാചാരങ്ങളും മറ്റും നിർമ്മൂലമായി മാറുവാൻ ആവശ്യമായ നിയമനിർമ്മാണം നടത്തി . സാമൂഹ്യമായി വിദ്യഭ്യാസത്തിലും രാഷ്ട്രനിർമ്മാണ പ്രക്രീയയിലും എല്ലാവർക്കും ആവശ്യമായ പ്രാതിനിധ്യം ഉറപ്പാക്കുവാനായി സംവരണ വ്യവസ്ഥകൾ ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ഇന്ത്യയിൽ നടപ്പാക്കി. ഈ സംവരണം താഴ്ന്ന നിലവാരത്തിൽ ആയിരിക്കുന്ന സമൂഹത്തിനെ ഉയർത്തിക്കൊണ്ട് വരുവാനും ,ഇന്ത്യൻ ജനത സമത്വം കൈവരിക്കുവാനും , അങ്ങനെ രാജ്യത്തിൻറെ വളർച്ച ഉറപ്പാക്കുകയും ചെയ്യണം എന്ന ഉദ്ദേശലക്ഷ്യത്തോടു കൂടി ആയിരുന്നു .
സ്വാതന്ത്ര്യ ലബ്ധിക്കു ശേഷം ഇന്ത്യയിൽ നിന്നും ജാതി വിവേചനം , അയിത്തം, ജാതിയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള തൊഴിലുകൾ തുടങ്ങിയവ എല്ലാം തുടച്ചുമാറ്റപ്പെടുവാനിടയായി. എല്ലാ ജാതികളിൽ ഉൾപ്പെട്ടവർക്കും നിയമസംരക്ഷണം ഒരുപോലെ ലഭ്യമാക്കി. ജാതിവ്യത്യാസം ഇല്ലാതെ വിദ്യാഭ്യാസം, തൊഴിൽ , ആരോഗ്യ പരിപാലനം , തുടങ്ങിയ എല്ലാ മേഖലകളിലും എല്ലാവർക്കും തുല്യമായ അവകാശവും ഭരണഘടനയിലൂടെ ഉറപ്പു വരുത്തി എല്ലാ പൗരനും തുല്യ അവകാശവും സ്വാതന്ത്ര്യവും ലഭ്യമാക്കി. ഭരണഘടനയിലൂടെ ഓരോ പൗരൻ്റെയും അവകാശങ്ങളും പ്രാധാന്യവും ഉറപ്പാക്കി ഇന്ത്യ ലോകത്തിന് മാതൃകയായി.
ഈ സാഹചര്യത്തിൽ ജാതിയുടെയും മതത്തിൻ്റെയും അടിസ്ഥാനത്തിൽ സംവരണാനുകൂല്യങ്ങൾ തുടരുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ വളർച്ചയ്ക്ക് ഗുണം ചെയ്യുമോ? സാമ്പത്തിക സാമൂഹിക തലങ്ങളിൽ ഉയർന്ന തലത്തിലുള്ളവർക്ക് സംവരണാനുകൂല്യം അനുവദിക്കുന്നത് രാജ്യത്തിൻ്റെ വളർച്ചയെ ദൂരവ്യാപകമായി ബാധിക്കും. ജനങ്ങളെ അസമത്വത്തിലേക്കും അതൃപ്തിയിലേക്കും നയിക്കുന്ന നയങ്ങൾ മാറ്റേണ്ടതു കാലഘട്ടത്തിന്‍റെ ആവശ്യം ആണ്. സംവരണാനുകൂല്യം ലഭിച്ച് / ഉപയോഗിച്ച് സമൂഹത്തിൻ്റെ ഉന്നത നിലയിലെത്തിയവർ തങ്ങളുടെ കുട്ടികളെ പട്ടണത്തിലെ ഉന്നതനിലവാരം ഉള്ള വിദ്യാലയങ്ങളിൽ പഠിപ്പിച്ച് വിദ്യാസമ്പന്നരാക്കുന്നു എങ്കിലും അവർ സംവരണാനുകൂല്യം തുടർന്നു ഉപയോഗിക്കുന്നതിനാൽ താഴ്ന്ന നിലവാരം പുലർത്തുന്ന മറ്റുള്ളവർക്ക് അവസരം ലഭിക്കാതെ പ്രയാസപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അവസ്ഥക്ക് പരിഹാരം ഉണ്ടാകേണ്ടത് ആവശ്യം ആണ്. പട്ടികജാതി-പട്ടികവർഗ വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ട എല്ലാവരെയും സമൂലമായ ഉന്നമനത്തിലേക്ക് നയിക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കുന്നതിനൊപ്പം, സാമ്പത്തികമായി പിന്നാക്കം നിൽക്കുന്നവരുടെ വളർച്ചയ്ക്ക് ആവശ്യമായ പദ്ധതികളും രാജ്യത്തിൻ്റെ നന്മയ്ക്ക് ആവശ്യമാണ്. സാമ്പത്തിക അടിത്തറയുള്ള കുടുംബങ്ങളിൽ നിന്നുള്ളവരെ സംവരണ ആനുകൂല്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയാൽ, ബുദ്ധിമുട്ട് നേരിടുന്ന പട്ടികജാതി പട്ടികവർഗ വിഭാഗങ്ങൾക്ക് ആനുകൂല്യം എത്തിക്കുവാൻ കഴിയും.
മതത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ സംവരണാനുകൂല്യം നൽകുന്നത് ഭരണഘടനയിൽ ഉറപ്പുവരുത്തിയിരിക്കുന്ന മതേതരത്വത്തിന് വിരുദ്ധമല്ലേ? പട്ടികജാതി വിഭാഗങ്ങൾക്കുള്ള സംവരണം ചില പ്രത്യേക മതവിഭാഗങ്ങളിൽ മാത്രമായി പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നത് മതത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ആനുകൂല്യമല്ലേ? ജാതി മത വർണ്ണഭേദമെന്യേ എല്ലാവരേയും ഒരു പോലെ കാണേണമെന്ന് അനുശാസിക്കുന്ന ഭരണഘടനയിൽ മതം, ജാതി, ലിംഗം, വംശം അല്ലെങ്കിൽ ജന്മസ്ഥലം എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിവേചനം തടയുന്ന ആർട്ടിക്കിൾ 15 പ്രകാരം മതത്തെ മാത്രം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സംവരണം നിയമനിർമ്മാണത്തിലൂടെ നിരോധിക്കപ്പെടേണ്ടതു നാടിൻ്റെ വളർച്ചക്കും സമൂഹത്തിൻ്റെ സമൂലമായ പുരോഗതിക്കും ആവശ്യമാണ്.
ആർട്ടിക്കിൾ 15-ലും 16-ലും സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, ഒരു കൂട്ടം സാമൂഹികമായും വിദ്യാഭ്യാസപരമായും പിന്നാക്കാവസ്ഥയിലാണെങ്കിൽ, പ്രത്യേക വ്യവസ്ഥകൾക്ക് അർഹതയുണ്ടെന്ന് ആണ്.
ജാതിയേയും മതത്തേയും രണ്ടായി കണ്ട് സമൂഹത്തിൻ്റെ സമൂലമായ പുരോഗതിക്കായി ആവശ്യമായ നടപടികൾ നിയമസാമാജികരും രാഷ്ട്രീയ നിരീക്ഷകരും സ്വീകരിക്കേണ്ടിയത് അസമത്വത്തിന് എതിരായുള്ള ഒരു പടവു് ആയിരിക്കും. സാമൂഹ്യമായും വിദ്യാഭ്യാസപരമായും സാമ്പത്തികമായും പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്ന പൗരന്മാരെ പ്രത്യേക പരിഗണനയിലൂടെ സംവരണനാനുകൂല്യം നൽകി മുഖ്യധാരയിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിന് ശ്രമിക്കണം.